Het schrijfproces
Het is alweer heel lang geleden dat ik iets gepost heb over mijn schrijfproces. Het schiet allemaal niet zo erg op. Hoewel ik nog maar driekwart jaar bezig ben, voelde het na de zomer alsof het bijna klaar was. Maar zo werkt het blijkbaar niet. De bravoure die ik toen had is wel flink getemperd. Het duurt allemaal nog wel even. Een periode om me echt op het verhaal te storten ontbreekt op dit moment. Niet steeds opnieuw hoeven beginnen met lezen wat er ook alweer voorafgaand aan het hoofdstuk waarmee ik bezig ben stond. Maar gelukkig is het nu kerstvakantie.
Een rustig kerstfeest
Kerst is zo'n feest waarmee ik niet weet wat ik ermee aanmoet. Mensen die er al weken of zelfs maandan van tevoren druk mee zijn. De druk die op sommige mensen wordt gelegd. Jaren geleden zijn wij daarmee gestopt en dat is heerlijk! We vieren nog maximaal één kerstdag per jaar. Ruim voldoende om stil te staan bij het feit dat de dagen weer langer gaan worden. Wie zin heeft om die dag bij ons te zijn die komt, wie niet komt wensen we veel plezier en dat is het dan. We gaan ook niet op familiebezoek maar blijven lekker thuis. Een beetje wandelen, spelletjes doen en lekker koken en dat is dat. Geen verplichtingen voor onszelf of onze kinderen. En dus kan ik misschien niet op Eerste, maar wel op tweede of voor sommige mensen derde kerstdag gewoon een paar uur werken aan mijn boek. Hopelijk kom ik dan weer in het ritme.
Schrijfritme terugvinden
Want dat ritme wil maar niet lukken en is het grootste struikelblok. Ik kom niet lekker in mijn verhaal en begin elke keer weer opnieuw. Te druk met andere dingen. Volle weekenden. De geplande schrijftijd vervliegt ondanks het verlof dat ik eens per twee weken opneem. Want ook dan moet er van alles: tandarts, kapper, sporten, wassen en opruimen. Ik wil steeds gaan schrijven en vaak begin ik ook, maar ik kom niet verder dan pagina 30. En dat duurt al maanden!
Opnieuw beginnen, lezen herlezen
Maar dit hoort er ook bij en ik zie wel elke keer dat het beter is geworden. Of toch niet? Hm. het is maar hoe je het bekijkt. Want twee dagen geleden besloot ik toch weer dat het anders moest. Dat komt wel doordat ik nu weer meer in het ritme begin te komen en het boek weer voortdurend in mijn achterhoofd ronddwaalt. Het verhaal loopt niet meer lekker. Ik raak zelf in de war van mijn eigen schrijfsels. Als ik dat al heb dan is het voor een ander helemaal niet meer te volgen. Dan is de enige oplossing toch maar weer vooraan beginnen. Deze vakantie moet het toch lukken om ergens op bladzijde 80 uit te komen!
Geen druk
Gelukkig is dit mijn eerste boek. Er zijn geen deadlines, ik kan mijn eigen tempo aanhouden. Dus ik pruts maar weer verder en wie weet besluit ik over een week opnieuw dat ik van voren af aan moet beginnen. Geeft niks, het gaat een keer afkomen, dat is zeker. Het doel is dat dit in 2026 gaat lukken.
