Bronnen met versnipperde informatie
In mijn vorige blog beschreef ik dat ik op verschillende manieren probeer te achterhalen wat er in mijn familie is gebeurd, en dat ik ook zoek naar de redenen van hun keuzes. Maar hoe kom ik daar achter? Voor een deel kan ik informatie halen uit de boeken die ik bestudeer, regelmatig zak ik weg op internet, ik bekijk foto's die er nog zijn en wordt soms overspoeld door informatie. Hier werkt het namelijk net als bij ander onderzoek, van het ene duik je zo weer in het ander. De informatie is versnipperd, incompleet, rommelig waardoor ik soms veel te lang doorga. Doordat ik het bespreek met mijn familie lijkt het alsof er nu ineens meer mensen mee bezig zijn die helpen met mijn zoektocht omdat zij ook alert zijn wanneer zij ergens tegenaan lopen.
The Promise
Zo ontving ik van een familielid een tip om een filmhuisfilm te bezoeken. Deze film heet The Promise en gaat over het voormalig Nederlands Nieuw Guinea. Hier hebben mijn grootouders een flink aantal jaren doorgebracht waardoor dit interessant is voor mijn boek. De film is een indrukwekkend verhaal van de relatie van Nederland als kolonisator met dit land, en de rol die Nederland heeft gespeeld bij de overdracht naar Indonesië. Heel duidelijk werd zichtbaar het gevoel van de Nederlanders de goede dingen te doen door de 'onderontwikkelde' Papua's van moderne westerse gemakken te voorzien, hen volgens hun standaarden op te voeden en te onderwijzen. Ik weet zeker dat mijn opa en oma met deze in hun ogen positieve gedachten dit werk deden. Maar wat ik zag is dat deze mensen verleid werden met cadeautjes om de dingen te doen die de Nederlanders wilden dat zij deden, en daarmee langzamerhand steeds meer afhankelijk werden. Er werd een infrastructuur neergezet vanuit het Nederlands perspectief en ineens ging alles volgens de Nederlandse regels. De eigen cultuur werd als minderwaardig, onderontwikkeld gezien. Het was geen film om vrolijk van te worden maar het gaf mij wel een mooi inkijkje en weer informatie voor mijn boek.
Anekdotes om het verhaal te versterken
Terwijl ik dit schrijf belt dit familielid mij op en praten we een tijd over deze periode. Hij gooit mij allerlei cadeautjes in mijn schoot, die ik gauw noteer zodat ik daar later op terug kan vallen wanneer ik toe ben aan dit stuk. De anekdotes vliegen van 10 jaar verder in mijn verhaal naar 2 of 3 jaar verder. De chronologie ontbreekt volledig maar ik ben blij met deze informatie, die nergens op internet of in boeken terug te vinden is. Hoe grappig dat mijn opa een boot kocht terwijl hij in Nederland op verlof was, deze opknapte en op een grote passagiersboot meenam van Nederland naar Indonesië. Hij was iemand die 'out of the box' kon denken, dat is zeker. Dit soort anekdotes kan ik goed gebruiken, het maakt de verhalen die ik schrijf levendig en de moeite waard om te lezen.
Schrijven kost veel tijd
Helaas moet dit onderdeel nog een poosje wachten, ik ben er nog lang niet aan toe. Het schrijfproces gaat langzaam verder, afhankelijk van agenda en weersomstandigheden kom ik er meer of minder aan toe, maar het lukt mij in elk geval elk weekend een paar uur eraan te besteden. Het is ook niet alleen het schrijven zelf. Ik heb ook tijd nodig om weer in het verhaal te komen, de sfeer te voelen. Maar het lukt en het verhaal gaat zeker af komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten