Dag 7, schrijfvakantie Granada

De allerlaatste dag in Granada

Het is alweer woensdagochtend, mijn allerlaatste dag van mijn schrijfvakantie in Granada. Vanavond vertrekt mijn vliegtuig om 20.00, dat geeft mij de ruimte om er nog een mooie dag van te maken. Met de eigenaresse van het appartement spreek ik af dat ik tot uiterlijk 17.00 gebruik mag maken van het appartement, dat geeft mij ruimte om nog iets te kunnen doen. Marije haalt mij dan weer om 18.30 op van een restaurant, waar zij de auto dichtbij kan parkeren. Zo fijn dat ze me naar de luchthaven brengt, ik hoef me nergens zorgen over te maken, alleen op de juiste tijd daar te zijn. 

Een productief dagje maar ook genieten

Ik werd al om 4.00 wakker, dat heb ik wel vaker en het lukte me niet weer in slaap te komen. Dus maar lekker aan het schrijven gegaan tot mijn ogen weer dichtvielen. Daardoor had ik woensdag best veel tijd, ik had al een deel van mijn schrijfwerk klaar. Ik besloot nog een laatste keer de stad in te gaan, want ik was nog niet in het Albacin geweest, en ik wilde eigenlijk nog even terug naar het Al Hambra om te kijken of ik nog iets gemist had wat ik wel had willen bekijken. Dus om 9.00 was ik al buiten op weg.  Al Hambra deel twee, here I come!. Alles lekker lopend gedaan, Al Hambra nu makkelijk gevonden en ook het Albacin ging prima! Mooie foto's gemaakt en rondgezworven over de smalle paadjes, trappetjes omhoog en omlaag, gezelligheid en de straatmuzikanten, waarvan de ene meer talent had dan de ander. Het mocht de pret niet drukken. Na zo'n drie uur vond ik het genoeg en ben ik rustig terug gedwaald naar het appartement. 

Klaar voor vertrek

Mijn spullen opgeruimd, nog wat gegeten, ingepakt en daarna nog lekker even geschreven. Het appartement was heel goed en schoon, maar ik vond het er wel erg naar chloor en riool in combinatie met geurstokjes ruiken, niet mijn idee van een lekker frisse geur, dus na een paar uur besloot ik mijn hele boeltje maar op te pakken en te vertrekken. Rugzak voor, rugzak achter en buiten het terras vast opzoeken waar we afgesproken hadden. 

Focus

De focus was er vandaag minder dan andere dagen, waardoor ik minder schrijfmeters maakte dan anders maar ik kon me wel weer goed bezighouden met de tijdlijn die toch zeker ook essentieel is. Stipt op de afgesproken tijd was Marije er en reden we naar het vliegveld. Wat een luxe zeg, we zeiden elkaar dag, en ik kon direct naar de security. Nadat ik de gate had gevonden, wat zelfs voor mij niet zo moeilijk was, begon het boarden al, wat heerlijk dat je niet een halve dag hoeft te wachten hier, dat ging echt lekker vlot. Ik zat weer fijn aan een raampje en genoot van de vlucht. 

Gezagvoerder ontpopt zich tot reisleider

De gezagvoerder bleek een soort van reisleider en vertelde ons over de te verwachten vlucht, wind mee, turbulentie boven de Pyreneeën door die stevige rugwind, helder en rustig weer in Nederland. Een rustige vlucht dus. Bovendien meldde hij het als er leuke dingen te zien waren, zoals de stad Parijs, ik zag de Eiffeltoren, de Champs-Elysées, wat bijzonder om dat van bovenaf te zien. En door naar Nederland, waar het een aaneenschakeling was van steden en lichtjes. 

Doorstart vanaf de landingsbaan

We daalden en zakten gestaag richting Schiphol en het was steeds leuker om naar buiten te kijken. Maar geheel onverwacht, nadat we al op de landingsbaan reden en iedereen dacht dat we er waren, werd er flink gas gegeven en vlogen we weer de lucht in. Heh? Het meisje dat naast mij zat en ik keken elkaar een beetje verward aan. Volgens de gezagvoerder, die gelukkig al de hele reis communicatief was, was tijdens het laatste deel van de landing het vliegtuig instabiel geraakt, waardoor het onveilig was de landing verder door te zetten. Na een paar rondjes boven Amsterdam werd de tweede poging gedaan die helemaal goed verliep. 

Het gewone leven weer in

Ik vond Ben bij de gate en samen reden we naar huis, al bijpratend over onze ervaringen los van elkaar. Zo raar dat als je weer in de gewone wereld in het gewone leven bent, alles ook weer meteen normaal voelt en Granada heel ver weg lijkt. Thuisgekomen gauw het bed in gerold, morgen is er weer een dag. Wat kijk ik blij en trots terug op de afgelopen week, die is omgevlogen! Marije bedankt voor al je goede zorgen, je rust, tijd en aandacht en natuurlijk de goede gesprekken die we met elkaar hadden. Het was een week om nooit te vergeten en ik hoop echt dat ik mijn schrijfroutine kan blijven volhouden ook in het gewone  drukke leven hier.