Voorzichtige eerste stappen
Vandaag was alweer dag twee in Granada. Het was weer een prachtige dag! De hele ochtend was ik bezig met mijn tijdlijn maken. Deze is nog niet helemaal perfect, maar geeft al houvast voor mijn schrijfwerk. Tegen 12.00 ben ik de stad in gegaan voor een wandeling. Hoewel ik nog steeds verdwaal herken ik bepaalde plekken al, en heb ik niet steeds mijn telefoon nodig voor de route. Ook heb ik al meer vertrouwen dat het wel goed komt.
Omgaan met onzekerheden
Ik deed wat boodschappen in een plaatselijk winkeltje, dat niet aan een keten is verbonden, en genoot van mijn eigen onhandigheid met de taal en het probleem wat ik nou toch zou kopen en voor wanneer ik dat dan wilde opeten. Na veel getwijfel kocht ik dan toch maar wat groenten. De twijfel ontstond doordat ik maar niet kon besluiten of ik tussen de middag op een terras zou gaan eten of niet, of dat ik dat 's avonds zou doen of niet. Oh die keuzes... Net toen ik besloten had om dan maar in het appartement te lunchen liep ik langs een gezellig terras, waar ik al vaker langs was gelopen. Voor ik het wist was ik neergeploft, de Spanjaarden in verwarring naar mij kijkend of ik alleen was... En natuurlijk moesten ze er met z'n drieën bij om enigszins met mij te communiceren. Of ik op een andere plek wilde zitten omdat ik alleen was, wat ik wilde drinken en eten... Het was een gedoe maar wat moest ik erom lachen en wat genoot ik ervan. Daarna voelde ik mij vrij, ben een ander plaatselijk winkeltje in gegaan om een bijzondere plaatselijke kaas te kopen. Ik kreeg zoveel te proeven dat ik meteen al vol zat, maar de mevrouw was erg aardig. Ik kocht een stukje en beloofde als het op was terug te komen.
Werken onder de Spaanse zon
Bij het appartement gekomen dat ik gewoon weer terugvond de spullen opgeborgen en mijn laptop gepakt. De rest van de middag heerlijk in de schaduw in de botanische tuin van de universiteit gezeten. Af en toe mensen kijken, muziekje in mijn oren en werken maar. Op de achtergrond de geluiden van de propvolle terrassen. Het was zalig. Teruggekomen in het appartement had ik nog geen zin om eten te maken, dus ben ik nog een uurtje door de stad gaan dwalen. het was zo heerlik weer en met al die mensen op straat zo'n gezellige sfeer. Een dag waarin ik mezelf meermaals moest overwinnen om te doen wat ik graag wilde, maar het lukte allemaal. Trots op mijzelf dat ik dit heb gedaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten