Dag 6 Schrijfvakantie Granada

We zijn er weer!

Wat was het een opluchting dat alles het weer deed vanmorgen! Wat zijn we dan afhankelijk geworden van onze stroomvoorziening. Gisteren voelde voor mij zoals de eerste Corona lockdown. Onwerkelijk. Ik las dat er in andere steden rellen waren uitgebroken en dat er onrust was geweest. Zo voelde het hier gelukkig helemaal niet. Wel het voortdurende geloei van sirenes en politie op straat. Toen ik 's avonds een klein rondje liep was er weinig verkeer, mensen liepen overal waar anders auto's rijden. De mensen waren rustig, er hing als altijd een gemoedelijke sfeer. 

Vanmorgen werkte ik eerst aan mijn blogjes die ik nog wilde plaatsen. Daarna weer druk geweest met mijn boek want dit is mijn laatste volle dag in Granada. Morgenavond vlieg ik terug. Marije was vanmorgen vroeg ook alweer actief, en we spraken af elkaar tegen 13.00 te zien. Na die gekke dag van gisteren waren we zo opgelucht elkaar weer te zien dat we elkaar even moesten omhelzen. Wat een band hebben we toch opgebouwd in die paar dagen, en hoe betrokken we beiden waren met elkaar. De wens dat het goed gaat met de ander staat dan boven al het andere. 

Samen lunchen

Het eerste uur praatten we dan ook vooral over wat ons beide is overkomen en hoe we hebben geprobeerd met elkaar in contact te komen. Oplossingen die we bedachten voor het geval er langer problemen zouden zijn. Mooi om te zien hoe vindingrijk we toch kunnen zijn en hoe goed we ons kunnen redden als dat nodig is. De lunch die we samen aten was weer geweldig en vullend. Ik ben geen aardappeleter maar hier weten ze die toch wel lekker klaar te maken. De heerlijke tomaten erbij die zo puur zijn en heerlijk smaken maakten het helemaal af. We namen een gedeeld toetje, dat kwam op een bordje als een muizenval. Een leuke tent was dit weer. 

Naar de universiteitsblibliotheek

Na de lunch besloten we nog even te doen wat we gisteren van plan waren, namelijk naar de universiteitsbibliotheek. In het gebouw was vroeger een ziekenhuis gevestigd. Dit ziekenhuis had een voor die tijd moderne inslag, en ging ervan uit dat frisse lucht goed was voor de patiënt, vandaar dat er veel buiten is en patiënten via hun kamers direct in verbinding stonden met de open galerij. Er was ook een prachtige oude apotheek ingericht. Je stapt zo een paar eeuwen terug in de tijd als je hier rondloopt. Daarna gingen we dan de bibliotheek in. Ook daar doe je een stap terug in de tijd. Grote hoge ruimtes vol oude boeken. Grote brede tafels waaraan je voldoende ruimte hebt om te studeren, De sfeer dwingt rust en stilte af. Zo'n bibliotheek had ik ook wel willen hebben. Er zaten ook gewoon studenten te studeren, met hun laptop en boeken om zich heen. Oud en nieuw door elkaar, hier weten ze het mooi te mengen.

Dwalen en schrijven

We namen afscheid want ik moest natuurlijk nog wat schrijfmeters maken en ik liep terug naar het appartement. Natuurlijk wees Marije mij weer een nieuwe route waarbij ik door een prachtige oude poort de stad in liep. Al (ver)dwalend weer op plekken kwam waar ik nog niet eerder was geweest, plots op plaatsen die ik al wel kende, af en toe me houdend aan mijn navigatie op mijn telefoon en dan weer afgeleid door een spannend straatje dat ik echt even nader moest bekijken. Op een of andere manier kwam ik weer uit bij de kathedraal en wist vanaf daar het appartement weer te vinden. Wat een fijne stad is dit, ik kom graag eens terug.

Terugkijkend op deze week is het enorm snel gegaan! Het heeft me ook zoveel opgeleverd. De fijne opbouwende feedback van Marije. De rust en het vertrouwen die zij geeft. De fijne gesprekken en dan ook nog deze prachtige omgeving hebben ervoor gezorgd dat ik een mooie start heb gemaakt van mijn boek. Marije heeft me zelfs over de drempel gekregen eindelijk te beginnen met schrijven op mijn weblog, die ik al zoveel jaar geleden had zullen starten. 

Morgen ga ik genieten van mijn allerlaatste dag hier, ik hoop echt nog eens terug te komen.